Villadangos del Paramo

En weer een etappe verder! Zij het met afwisselend een goed stuk lopen en een stukje met de bus. Het begon door de straten van Leon en (lelijk) buitengebied maar gelukkig daarna weer mooi landschappelijk terrein. De linkervoetpezen voelden zeker beter maar nog niet zodanig OK dat ik de hele afstand heb kunnen lopen helaas. Na zo´n 10 km begonnen de pezen in mijn voet toch weer op te spelen (pijnlijke steken) en daar luister ik vooral naar. (Ja, ik word echt heel verstandig en geduldig tijdens deze Camino).

Een kleine 13 km vandaag dus gelopen, dat is overigens voor sommigen in Nederland al een stevige wandeling (Christa loopt in de avondvierdaagse zeker minder, niet met een (inmiddels prettig lichtere) rugzak, zon en 25 graden)....

Wel wil ik op schema blijven en accepteer dus dat als het niet kan zoals het moet, het maar moet zoals het kan.....

Na een tijdje ´pijnlijk´ lopen was ik in een heel klein dorpje (en daar was helemaal niets behalve een kleine bushalte waarbij de bus pas over 2 uur zou komen). Gelukkig trof ik een vriendelijk Spaans echtpaar met een vette Mercedes die mij als ´gehandicapte´ Peregrino naar de bushalte brachten, en toen ging het laatste stukje met de bus voor een eurootje naar deze plaats en toen was het nog maar een klein stukje lopen naar de Albergue de Municipal.

Morgen naar Astorga en wellicht volgens het zelfde concept, het herstel niet frustreren en langzaam aan weer naar volledige fitheid van de spieren toewerken. Het blijfft ook mentaal een boeiend spel van afwegen, balen, hopen, accepteren etc. etc.. Dat si onder andere wat je mag verwachten op zo´n Camino. Er zijn er weinig overigens die ´probleemloos´ deze afstanden ´even´ afleggen behalve de echte getrainde wandelaars, vaak op aardige leeftijd, (Die hebben ook alle tijd gehad om veel te oefenen, duhhhhhh).

Maar ik heb respect voor al deze peregrino´s, in het bijzonder voor Chris (VS), die ik vanaf de eerste dag heb gezien en inmiddels goed leren kennen met zijn historische kennis. Hij woog 165 kilo aan het begin en is al heel wat gewicht kwijt. Met zijn biervatenkuiten stampt ie lekker door.... Kortom, groot respect voor Chris.
Mijn broek is inmiddels ook niet meer te dragen zonder riem, ben van 76 kilo inmiddels denk ik richting de 72/73, dus Dees, thuis kan de Chardonnay straks weer stromen....

Hier in de Albergue de Municipal zijn ook inmiddels weer goede bekenden; Chris (de ´dikke´ dus uit de VS), Joe (een vrouw uit Ireland) en Sue (uit Canada) dus dat is wel weer gezellig. Een aantal anderen hebben een alternatieve route en komen op een ander punt uit vandaag maar die zie ik wsl. morgen weer als de wegen weer samenkomen in Astorga; dat is de volgende pitstop (ja, de eerste t klopt want pisstoppen zijn er veel meer onderweg met al dat water drinken).

Kortom, step by step en met goede moed nog steeds op schema richting Santiago de Compostela.

De Pelgrimszegening van de Benedictijnse nonnen gisteravond in Leon was overigens weer heel bijzonder.....

Liefs van Ron